شهرزادنیوز: نقض گسترده‌ی حقوق بشر در ایران و تقاضای عضویت حکومت اسلامی در شورای حقوق بشر سازمان ملل
روز چهارشنبه، مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران گزارشی را منتشر کردند که موارد نقض حقوق بشر در فروردین‌ماه را ثبت کرده است. بر اساس این گزارش، در فروردین بیش از ۳۷۵۱۹ مورد نقض حقوق کارگران، ۵۳۷ مورد نقض حقوق دانشجویان، ۲۵۵ مورد نقض حقوق فعالین سیاسی و مدنی در حوزه ی آزادی اندیشه و بیان، ۳۴ مورد صدور و اجرای حکم اعدام، ۲۵۹ مورد شکنجه و نقض حقوق زندانیان سیاسی در زندانها، دست کم ۷ مورد کشته شدن شهروندان مرزنشین، ۱۲۴ مورد بازداشت و نقض حقوق اقلیت‌های ملی و ۶۸ مورد بازداشت و نقض حقوق اقلیت‌های مذهبی در ایران صورت گرفته است. مرگ چهار زندانی بر اثر شکنجه جسمی از موارد عمده‌ی نقض حقوق بشر در فروردین ماه محسوب می‌شود. همچنین شرایط بد زندانها، فشارهای وارده و بلاتکلیفی، بسیاری از زندانیان سیاسی را برآن داشته تا با اعتصاب غذا اعتراض خود را به شرایط موجود علنی نمایند. مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران تنها در طی ماه گذشته از اعتصاب غذای ۳۴ تن اطمینان حاصل کرده است.
گرچه روزانه خبر ده‌ها مورد نقض حقوق بشر در ایران منتشر می‌شود، و روند دستگیری فعالان جنبش‌های اجتماعی، توقیف نشریات، فیلترینگ سایت‌ها و شکنجه و زندان به امری روزمره تبدیل شده است، اما کمیت موارد نقض حقوق بشر که در این گزارش ثبت شده‌اند، تکان دهنده است. در این میان وضع زندانیان سیاسی به مرحله‌ی خطرناکی رسیده است. گزارش‌های منتشره و نامه‌هایی که در چند روز اخیر از سوی زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنان منتشر شده است حاکی از آنند که وضعیت زندانیان سیاسی بحرانی است و روند گسترش وحشت، سرکوب، شکنجه و کشتار شتاب بیشتری می‌گیرد. جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده اند که از اول اردیبهشت دست به اعتصاب غدا خواهند زد و تعدادی از زندانيان سياسی بند ۳۵۰ اوين در نامه‌ای به دبيرکل سازمان ملل از او خواستند تا در سفر آتی خود به ايران از بازداشتگاههای سياسی و امنيتی و بند ۳۵۰ زندان اوين بازديد کرده و بصورت خصوصی با محکومان و زندانيان ملاقات و گفتگو کند.
خانواده‌های زندانیان سیاسی هر لحظه در اظطراب بسر می‌برند. آنان از وحشت این که عزیزانشان در اثر شکنجه‌های جسمی و روانی یا ناگزیر شوند به کارهای نکرده اعتراف کنند و یا زیر شکنجه کشته شوند، قرار و آرام ندارند. پیگیری وضعیت زندانیان به مشغولیت روزمره‌ی خانواده‌ها تبدیل شده است. از این زندان به آن بازداشتگاه و از این نهاد قضایی به آن نهاد امنیتی پاس داده می‌شوند. در صورتی که بخت با آنان یار باشد و زندانی‌شان مشمول "رحمت و عطوفت اسلامی" قرار گیرند، باید درپی فراهم کردن وثیقه‌های سنگین باشند تا زندانی‌شان موقتا آزاد شوند. و باز هراس از فراخوانی است و دستگیری مجدد.
در چنین شرایطی احمدی نژاد به کرات ادعا کرده است که در ایران آزادی کامل برقرار است و هیچکس در ایران به خاطر عقایدش زندانی نمی‌شود. او در آخرین مصاحبه با رسانه‌های خارجی باز هم گفت، مردم در ایران آزادند هر انتقادی دارند بکنند. و افزود: "در ایران، واقعا مردم حاکم هستند و در اروپا و آمریکا پول، حزب و تبلیغات"(1).
برای مردم ایران عجیب نیست که حکومت اسلامی خواهان عضویت در شورای حقوق بشر سازمان ملل هم باشد، پیرامون آن لابی کند و خود را برای عضویت در این شورا آماده نماید.
اما فعالان حقوق بشر در این زمینه بیکار ننشسته‌اند. شیرین عبادی در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل موارد تبعیض‌آمیز قانون اساسی و موارد نقض حقوق بشر توسط حکومت اسلامی را برشمرد. فعالان و نهادهای دیگر مدافع حقوق بشر نیز با انتشار نامه‌ها و بیانیه‌هایی از دبیرکل سازمان ملل و دولت‌های عضو این سازمان خواسته‌اند مانع از آن شوند تا حکومت اسلامی به عضویت شورای حقوق بشر این سازمان درآید.
در این میان، جهان سیاست سخت به پرونده‌ی هسته‌ای ایران مشغول است. چانه‌زنی با حکومت اسلامی و امتیازدهی به آن و همزمان بحث تحریم‌های سیاسی و اقتصادی و احتمال حمله‌ی نظامی همه و همه بر پرونده‌ی هسته‌ای ایران متمرکزند.
دولت‌های غربی تمام انرژی خود را بر پرونده‌ی هسته‌ای ایران متمرکز کرده‌اند. نگرانی‌ها در وجه عمده این است که حکومت اسلامی چه زمانی به سلاح هسته‌ای دست خواهد یافت. هشدار داده می‌شود که در صورت عدم مقابله با بلندپروازی‌های هسته‌ای حکومت ایران، این حکومت قادر خواهد بود پس از یکسال به موشک‌هایی دست یابد که اسرائیل را مورد هدف قرار دهد و پس از 5 سال توانایی ساخت موشک‌های دوربردی را بدست می‌آورد که می توانند خاک آمریکا را مورد هدف قرار دهند. اما هیچ کس نگران آنچه بطور روزمره در ایران در جریان است، نیست.
حکومت اسلامی برای هدف قراردادن مردم ایران و سرکوب آنان نیازی به موشک‌های میان‌برد و دوربرد ندارد. وضعیت هزاران زندانی سیاسی، هراس و وحشتی که بر زندگی روزمره‌ی مردم ایران مستولی شده و تحمیل رنج و نگرانی به خانواده زندانیان، تحریم و تنبیهی به دنبال ندارد.
حکومت اسلامی در پس گرد و غباری که بر سر پرونده‌ی هسته‌ای به راه انداخته، به راحتی در ایران حقوق انسان‌ها را نقض می‌کند. تمرکز محض بر پرونده‌ی هسته‌ای دقیقا خواست حکومت اسلامی است چرا که در پس فضای غبارآلود ایجاد شده بهتر می‌تواند سرکوب کند. در حالی که جهان سیاست درگیر پرونده‌هسته‌ای ایران است، در ایران هر مخالفت و اعتراضی به "همکاری با بیگانگان" و "انقلاب نرم" تعبیر می‌شود و موجب مجازات است. چرخه‌ی سرکوب، دستگیری، شکنجه، تجاوز و قتل یک آن از حرکت بازنمی ایستد و مردم ایران توسط حکومت به گروگان گرفته شده‌اند.
عضویت حکومت اسلامی در شورای حقوق بشر سازمان ملل مایه‌ی شرمساری خواهد بود؛ نه به این دلیل که برخی دیگر از دولت‌های عضو این شورا پرونده‌ی درخشانی در رعایت حقوق بشر و احترام به حرمت شهروندانشان دارند، نه از این رو که شورا در صورت عدم عضویت حکومت اسلامی در آن، می‌تواند در دفاع از مردم ایران کاری کارستان کند و نقض گسترده‌ی حقوق بشر در ایران پایان و یا حتا تخفیف خواهد یافت، بلکه عضویت یا عدم عضویت حکومت اسلامی در شورا از نظر سمبلیک اهمیت بسیار دارد.
حکومت اسلامی کارزار گسترده‌ای را برای راهیابی به شورای حقوق بشر سازمان ملل سازمان داده است. آن دسته از دولت‌های عضو سازمان ملل که پای‌بند به حقوق بشر هستند و این را برنمی‌تابند که دولتی مدافع قوانین قرون‌وسطایی، دولتی که شهروندانش را شلاق می‌زند و قطع دست و پا را راه حل مقابله با جرایم می‌داند، دولتی که نقض‌کننده‌ی گسترده‌ی حقوق مردم ایران است، بر کرسی حقوق بشر سازمان ملل بنشیند و نقش قاضی را ایفا نماید نیز می‌توانند بخشی، تنها بخش کوچکی از انرژی‌شان را صرف مقابله با نقض گسترده‌ی حقوق انسان‌ها در ایران کنند.
آزادی و دمکراسی خواست مردم ایران است و دستیابی به آن، کار خود مردم. مساله اما احترام به اصولی است که دهه‌هاست بر سردر سازمان ملل نقش بسته است، و همبستگی با زنان و مردان ایرانی که برای اجرای آن اصول از جان خود می‌گذرند.
زمان آن رسیده است که در قرن بیست و یکم، با ملاک‌ها و معیارهایی کار شود که شایسته‌ی انسان این قرن است.
1- مصاحبه اختصاصی احمدی نژاد با شبکه تلویزیونی «آر‌تی‌ال» آلمان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر