...سخن و ادّعاى او بر اينكه اقرار من از راه فشار و اكراه بوده نه اختيار، مورد قبول است و تمام مى باشد و در مقابل قاضى مدعّى اختيار، او مى تواند عدم اختيار خود را با قسم ثابت نمايد و ادعاى قاضى با قسم رد مى شود...گرچه اقرار براى رهايى از فشار جايز است يعنى مرتكب حرام نشده، اما آنهايى كه سبب چنين اقرارهايى مى شوند، معصيتكار هستند |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر